Τι πιο ωραίο είναι να είσαι αυτό που είσαι. Καβαλάρης στο άλογό σου να σταματάς όπου θέλεις και να κάνεις ότι θέλεις. Κάποιες φορές τα καταφέρνεις κάποιες όχι. Και η κούραση είναι πιο γρήγορη απ' τη ζωή και δύσκολη εκτός και αν την ..υποτάξεις σαν ερωμένη, την κερδίσεις και πλαγιάζεις μαζί της. Τότε μπορεί, λέω μπορεί, να ακούσεις τη φωνή της, φωνή που μοιάζει σαν απόηχο που αφήνει ένας άδειος κουβάς που πέφτει σε ξερό μαγγανοπήγαδο... κι εσύ επιμένεις, επιμένεις μέχρι που κάνεις το πηγάδι και δακρύζει κι ο κουβάς να ανεβοκατεβαίνει και να ποτίζει γύρα του τις ξέρες... Τότε επανέρχεται η φωνή στα φυσιολογικά της επίπεδα, φωνή που μοιάζει σαν τη δική σου και σε κρατά δέσμιο... Πολλές οι ξέρες, πού να τις αντέξεις...
Του Βάιου Φασούλα
Χθες, στο ξημέρωμα της παγωμένης Κυριακής μέσα στη χιονοθύελλα, ο αγαπημένος μου πατέρας "έφυγε" ανήμερα των γενεθλίων του για το μεγαλύτερο ταξίδι της ζωής του, λαβωμένος από τον καρκίνο.
Τον πολέμησε γενναία μέχρι την τελευταία του ανάσα, γιατί το πάθος του για τη ζωή δεν τον άφησε στιγμή να παραιτηθεί. Οι προσευχές μας είναι μαζί του, να φωτίζουν τον δύσκολο δρόμο της ψυχής του. Πορευόμαστε μέσα στον πόνο που αφήνει ο θάνατός του, με την αγάπη που μας έδωσε και την ευχή του, περήφανοι για το ηχηρό του πέρασμα από αυτόν τον κόσμο, με παρακαταθήκη το συγγραφικό του έργο, μέσα από το οποίο θα συνεχίσει να ζει μέσα στις καρδιές μας, ονειροπόλος, αλτρουιστής, άξιος χειριστής του λόγου, πατριώτης, οραματιστής, αγωνιστής, καβαλάρης στο άλογό του. Καλό του ταξίδι...
Τι πιο ωραίο είναι ...να είσαι αυτό που είσαι.
Am 14. Februar 2021, an einem schneereichen Sonntag, sein Geburtstag, ist mein Vater seine letzte Reise angetreten. Bis zum Ende hat er tapfer gegen den Krebs gekämpft, aber in dieser Runde war dieser stärker. Unsere Gebete sind bei dir, mögen sie dir den Weg leuchten, diesen Weg der Seele. In uns wirst du weiterleben, als lieber Mensch, Vater, Opa, Schriftsteller und Gastwirt. Jetzt bist du dein eigener Reiter. Gute Reise.
Möge er in Frieden ruhen. Das schönes ist...zu sein was man ist.
Hristos Fasoulas
Καβαλάρης στο άλογό σου να σταματάς όπου θέλεις και να κάνεις ό,τι θέλεις.
Κάποιες φορές τα καταφέρνεις, κάποιες όχι. Και η κούραση είναι πιο γρήγορη απ' τη ζωή και δύσκολη εκτός και αν την ...υποτάξεις σαν ερωμένη, την κερδίσεις και πλαγιάζεις μαζί της. Τότε μπορεί, λέω μπορεί, να ακούσεις τη φωνή της, φωνή που μοιάζει σαν απόηχος που αφήνει ένας άδειος κουβάς, που πέφτει σε ξερό μαγγανοπήγαδο... κι εσύ επιμένεις, επιμένεις μέχρι που
κάνεις το πηγάδι και δακρύζει κι ο κουβάς να ανεβοκατεβαίνει και να ποτίζει γύρα του τις ξέρες... Τότε επανέρχεται η φωνή στα φυσιολογικά της επίπεδα, φωνή που μοιάζει σαν τη δική σου και σε κρατά δέσμιο...
Ονομάζομαι Βάιος Φασούλας και από το 1970 ζω και εργάζομαι στη Γερμανία, στην ευρύτερη περιοχή της Νυρεμβέργης. Κατάγομαι από τα Τρίκαλα, την όμορφη πόλη της Θεσσαλίας, την αρχαία Τρίκκη, γενέτειρα του Ασκληπιού, του πρώτου γιατρού χωρίς σύνορα. Ολόκληρος ο νομός μας είναι γεμάτος από μνημεία του αρχαίου πολιτισμού της Ελλάδας μας και πολυάριθμα των βυζαντινών χρόνων.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια στη Γερμανία εργάζομαι ως εστιάτορας. Έμαθα την τέχνη του αφεντικού, του σερβιτόρου και του μάγειρα. Προσπαθώ με τη βοήθεια της ελληνικής κουζίνας να συνενώσω τους δυο λαούς, τον ελληνικό και το γερμανικό, για να έρθουμε όλοι πιο κοντά. Πολλές φορές στο εστιατόριο διοργανώνουμε διάφορες εκδηλώσεις, με καλλιτεχνικό ή πολιτιστικό ενδιαφέρον, για να κάνουμε την παρουσία του ελληνικού στοιχείου ακόμα πιο έντονη εδώ, στην ξενιτιά.
Πριν ακόμη ασχοληθώ με τη γαστρονομία, διέθετα ό, τι περίσσευε από ελεύθερο χρόνο στο γράψιμο. Έμαθα να γράφω, για να ικανοποιήσω τη φωνή μέσα μου, που πολλά χρόνια με προέτρεπε να καταγράψω ό, τι με τυραννούσε. Τώρα, εκτός από τα φαγητά, μαγειρεύω και σερβίρω και τα κείμενα στους πελάτες μας, και διευρύνουμε έτσι την επικοινωνία μας. Ποιήματα, άρθρα, μυθιστορήματα. Ό, τι πηγάζει αυθόρμητα από μέσα μου.
Σιγά σιγά το γράψιμο μού έγινε πάθος. Δε ξέρω, μπορεί και καημός ανακατεμένος με έρωτα. Ψάχνω να βρω τι είναι εκείνο, που φταίει και μού κοστίζει τόσο. Ίσως τα «κακώς κείμενα» της εποχής μας. Ας είναι όμως. Ίσως αποτελούν και την έμπνευσή μου. Άλλωστε, όλοι κάνουν κάτι για να εκφραστούν. Εγώ διάλεξα αυτό.
Μέσα από το διαδίκτυο μού δίνετε η ευκαιρία να παρουσιάσω κάτι από μένα. Τη βιογραφία μου και τα έργα μου. Σας καλωσορίζω λοιπόν στη σελίδα μου
 "271105-euxaristirio2-s")
 "arg7s")
 "arg11s")
 "arg16s")
 "arg24s")
08.11.2005
